Μία ανάρτηση που προσπαθεί να παρουσιάσει δύο εκ δια μέτρου αντίθετες πρακτικές οι οποίες εφαρμόζονται στην γεωργία. Από τη μία, έχουμε τη σύγχρονη τεχνολογία, η οποία εφαρμόζει γενετικές τροποποιήσεις σε σπόρους και τρόφιμα με στόχο την μεγιστοποίηση της παραγωγής και άγνωστα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την υγεία του ανθρώπου, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Ως παράδειγμα, παρουσιάζεται ο γεωργικός κολοσσός Μονσάντο, η οποία ξεκίνησε ως χημική βιομηχανία και κατέληξε στην παραγωγή λιπασμάτων και στην εφαρμογή έρευνας και καινοτομίας στα καλλιεργήσιμα φυτά, κατακλύζοντας την αγορά με διαφημίσεις χαμογελαστών αγροτών. Αξίζει όμως να δείτε το ντοκιμαντέρ που βρήκα στο allotropon.gr Από την άλλη, παρουσιάζω ένα σεμινάριο του Παναγιώτη Μανίκη, οικολόγου- φυσικοκαλλιεργητή, τον οποίο γνώρισα προσφάτως χάρη στον Γιάννη Βαρελά όταν είχε επισκεφθεί την Κορινθία. Στην Έδεσσα, ο Π. Μανίκης διατηρεί τις δικές του καλλιέργειες όπου εφαρμόζει συγκεκριμένο σύστημα παραγωγής των προϊόντων...