Η πελοποννησιακή παράδοση του παραμυθιού

Τι χαρακτηρίζει την παράδοση των πελοποννησιακών παραμυθιών; 

Η απάντηση είναι κυρίως ο ρεαλισμός και η εκκοσμίκευση των εκδοχών των γνωστών παραμυθικών μοτίβων. Η πελοποννησιακή παράδοση και γλώσσα των παραμυθιών αποσκοπεί στην εκκοσμίκευση του μυθικού υλικού, με την επικράτηση στοιχείων ευτράπελων διηγήσεων και περιορισμό των ακραιφνέστερων μαγικών και υπερφυσικών στοιχείων, όπως μας πληροφορεί το βιβλίο "Παραμύθια της Πελοποννήσου" (Σπυροπούλου Ζωή). Επιπρόσθετα, ο καθηγητής Μερακλής Γ, στο προλογικό σημείωμα αναφέρει ότι η παράδοση της Πελοποννήσου, αγγίζει τα όρια του γκροτέσκου ρεαλισμού, καθώς πρωταγωνιστής παραμυθιού μπορεί να είναι ακόμα και μία αγριοσκατούλα (με την κυριολεκτική έννοια της κοπριάς)! Τα ξένα παραμύθια, ίσως πιο εξωραϊσμένα, αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τέτοιες αναφορές.

Κοινωφελής εργασία: και απλήρωτοι και σε κίνδυνο;

Θα ασχοληθώ για μία ακόμα φορά με το αγαπημένο μου νέο μόρφωμα εργασίας που πήρε τον χαρακτηρισμό κοινωφελής.... Δεκάδες καταγγελίες γίνονται από αυτούς που δουλεύουν στην Κορινθία, εξυπηρετώντας ουσιαστικά τους δήμους, ανήκοντας όμως ως ανθρώπινο δυναμικό σε ΜΚΟ. Και είναι εύλογη η ανησυχία των εργαζομένων όταν καθυστερούν οι μισθοί τους, να μην εμπιστεύονται τους ιδιωτικούς αυτούς - μη κερδοσκοπικούς- οργανισμούς, όταν συνεχώς αποτυπώνονται στον τύπο νέα σκάνδαλα όπου πρωταγωνιστούν. Φαίνεται όμως ότι μέχρι πρότινος εκτός από ανεπάρκεια στην μισθολογική συνέπεια υπήρχε και μία μαύρη τρύπα... όσον αφορά τις συνθήκες υγιεινής και ασφαλείας των εργαζομένων. Οι νέες διατάξεις που αναφέρονται στο dikaiologitika.gr δημιουργούν συναρμοδιότητα για τον εργοδότη (ΜΚΟ) και το συμπράττων φορέα (π.χ. δήμος, περιφερειακή ενότητα, πλέον και αρχαιολογικές υπηρεσίες). Διαβάστε το ρεπορτάζ: